در مطبوعات

دیدار با بزرگترین بانوی نقاشی ایران، ایران درودی، بعد از ۸۰سالگی و بعد از کلنگزنی موزه اختصاصیاش
 
یازده شهریور امسال ، کلنگ احداث «موزه ایران درودی» به زمین زده شد و آرزوی۴۷ساله بانوی نقاشی ایران ، ایران درودی به حقیقت پیوست  . او در روز تولد۸۰ سالگی‌اش کلنگ موزه « ایران درودیرا در یوسف‌آباد تهران بر زمین زد . سالها قبل وقتی ۳۳ساله بود و کارهایش در معتبرترین نشریات جهان منتشرشد آرزو کرده بود که ، «من با داشتن اسم ایران مي باید یک شخص ماندنی در تاريخ فرهنگ مملکتم باشم» .  از اين رو سالها بعد ، 
همه ى  آثار برگزیده و  فاخرش شامل 195 تابلوی بینظیر را به ملت ایران بخشید تا درقالب ی موزه اى به نام ایران درودی برای ملت ایران نگهداری شود . آن روز که روز بزرگی برای فرهنگ ایران و روز خاصى براى او بود ، او از عشق به مردمش و وطنش گفت و اینکه «هنر را ما ایرانیان با تخت جمشید به جهانیان نشان دادیم »  ما هنر را به معنای انساندوستی ‌و بشردوستانه‌اش پذیرفتیم .
 هنر زیباترین وشاخص ترين  وجه  انسان است ، چرا که در هنر چيزى از بدی وجود ندارد و  هیچ اثر هنری نیست که با اندیشه ناپاک خلق شده باشد . برای هنرمند بودن می‌باید عاشق بود ، عاشق زندگى ، عاشق زيبايى .
او اضافه کرد: «من یک جمله دارم که آن را مومنانه باور دارم ،در کتاب «درفاصله ى دو نقطه...! » هم چندین بار به آن اشاره کردهام: «سهم انسان از خوشبختی، به اندازه عشقی ست که ایثار می‌کند» و با چنین باوری مسلما من خیلی انسان خوشبختى هستم .
ما به خانه این بانوی بزرگ و عاشق و خوشبخت رفتیم تا نظرات ایشان درباره ى خانه و بهخصوص فرهنگ جاری در خانه را بپرسیم که یکی از با فرهنگ ترین‌های هنرمندان ایران است. تسلط ایشان به مفاهیم و تئوری‌ها بینظیر است. وقتی این موضوع را به ایشان می‌گوییم پاسخ مي دهد «برای اینکه من به فرهنگ وهنرششهزار ساله ایران تکیه دارم ، مگر می‌شود این سابقه ى تاریخی را انکار کرد . به ویژه درباره تاریخ ایران مطالعه و تحقیقات زیادی دارم و به ایرانی بودنم سخت می بالم .»
این یک گفتوگوی خاص است با یک بانوی بزرگ خاص که یکی از افتخارات سرزمینی است که نامشان با هم یکی است.
ایران درودی ، یکی از نقاشان بزرگ و مشهور ایران در جهان و بزرگترین و اولین بانوی نقاشی ایران ، بانوی نور و بلور و فرهنگ و هنرایران زمین .