بیوگرافی | ایران درّودی

ایران درّودی نقاش، کارگردان، نویسنده، منتقد هنری و استاد برجسته دانشگاه است. او در سال 1315 در خراسان و در خانواده‌ای سرشناس به دنیا آمد. خاندان پدری از بازرگانان صاحب نام خراسان، و خانواده ى مادری از بازرگانان قفقازبودند که پس از انقلاب شوروی به ايران مهاجرت کرده و در مشهد اقامت گزیده بودند.
درّودی با علاقه‌ای که از کودکی به نقاشی داشت‌ پس از اتمام تحصیلات متوسطه، راهی فرانسه شد و تحصیلات خود را در دانشکده ی عالی هنرهای زیبای پاریس بوزار به پایان رساند. او در بروکسل برای شفاف کردن رنگ‌های نقاشی دوره ی ويترای را درآکادمی سلطنتی بروکسل گذراند و تاريخ هنر را در مدرسه لوور پاریس فراگرفت.

درسال 1347 به سفارش شرکت آی.تی.تی که لوله کشی نفت آبادان به ماهشهر را انجام داده بود تابلوی نفت ایران را خلق کرد. تابلویی که تصوير آن با تیراژى چند میلیونی در مطبوعات مهم امريكا از قبیل لایف، تایمز، نیوزویک به چاپ رسید و احمد شاملو نام رگ های زمین، رگ های ما را بر این شاهکار نهاد.
ایران درّودی در دهه ی 40 پس از نمایش آثارش در گالری های مختلف، برای آموختن کارگردانی و تولید برنامه های تلويزيونی به انستیتو آر.سی.ال نيويورک رفت. در نيويورک با پرويز مقدّسی که در رشته ی کارگردانی سينما و تلويزيون تحصيل می کرد آشنا شد و با او ازدواج کرد. چندى بعد درّودی به همراه همسرش به ايران بازگشت و در سازمان تازه تاسیس تلویزیون در سمت تهیه کننده و کارگردان برای مدت 6 سال به فعالیت پرداخت. حاصل این فعالیت تهیه و کارگردانی بیش از 80 فیلم مستند تلویزیونی موفق از هنرمندان ایران و جهان بود که سبب شد دانشگاه صنعتی شریف از او دعوت به عمل آورد تا به عنوان استاد افتخاری، تدریس تاریخ و شناسایی هنر را در این دانشگاه برعهده گیرد.
برگزاری ٦٤ نمایشگاه انفرادی و شرکت در بیش از250 نمایشگاه گروهی در کشورهای اروپایی، ایران، مکزیک، ژاپن وآمريكا است. انتشار مقالات و نقدهای تحقیقی و هنری در مطبوعات ایران، ایراد سخنرانی در مراکز فرهنگی و هنری دنیا، تهیه و کارگردانی بیش از 80 فیلم مستند تلویزیونی از هنرمندان ایران و جهان، نگارش و انتشار کتاب زندگینامه خودنوشت «در فاصله‌ی دو نقطه...!» حاصل بیش از٦٠ سال فعالیت همه جانبه ی او در عرصه ی هنر معاصر ایران است که تا امروز ادامه دارد. فعالیت‌‎هایی که در کنار نشست و برخاست با بزرگانی چون آندره مالرو ، سالوادور دالی، ژان کوکتو، آنتونیو رودریگز، احمد شاملو و... و بیان منحصر به فرد وی در نقاشی، او را به یکی از مهم‌ترین نقاشان ایران و جهان بدل کرده است.
موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبای کرمان، کاخ موزه سعد آباد، کاخ صاحبقرانیه، موزه ایکسل بلژیک و موزه هنرهای معاصر نیویورک از جمله مکان‌هایی‌ هستند که در کنار مجموعه داران سرشناس، آثار ایران درّودی را در گنجینه خود دارند.
ایران درّودی در آخرین فعالیتش، بعد از تاسیس بنیادی در سال 1390، 195اثر برگزيده ى خویش را كه طى ٤٧ سال با هدف ارائه در موزه ی شخصی خود حفظ كرده بود، به صورت محضری به این بنیاد و مردم ایران بخشید، وهزينه ی ساخت موزه را از محل فروش منزلش در پاريس تامين كرد.

در اسفند ماه سال 1394 شهردارى تهران قطعه زمينى واقع در خيابان سيد جمال الدين اسد ابادى، جهت بهره بردارى موزه ی اثار نقاشی ایران درّودی در نظر گرفت. متاسفانه مراحل ادارى ان بیش از انتظار به طول انجاميد، سرانجام در خردادماه 1397 شوراى اسلامی شهر تهران بهره بردارى از زمين مذکور را پس از دوسال وچهار ماه با اكثريت آراء تصويب كرد. اكنون بنياد بی صبرانه منتظر ابلاغ رسمى آن است تا كار ساختمان موزه شروع شود.

نمايشگاهها و فعاليتهای هنری

ایران درّودي

متولد شهریور 1315، مشهد.

تحصيلات:

«دانشکده ی عالی هنرهای زيبای» پاريس ( بوزار) رشته ی نقاشی.

«مدرسه ی لوور» پاريس، رشته ی تاريخ هنر.

«دانشكده ی سلطنتی» بروكسل، رشته ی ويتراي.

«انستيتو آر. سی. آ.» نيويورك، رشته ی تهيه و كارگردانی سينما و برنامه های تلويزيوني.

نمايشگاه های فردي:

1337 (1958)- «مركز هنرهای ميامی بيچ».

1337 (1958)- دانشگاه كلمبيا، آمريكا.

1338 (1959)- هتل «هيلتون»، تهران.

1338 (1959)- «تالار فرهنگ»، تهران.

1338 (1961)- «انجمن ايران و امريكا»، تهران.

1340 (1961)- «تالار فرهنگ»، ايران.

1342 (1963)- موزه ی «ايكسل»، بروكسل.

1343 (1964)- گالری «سنتاماريا پيزا»، ميلان.

1343 (1964)- گالری «بورخس»، تهران.

1344 (1965)- «انجمن ايران و آمريكا»، تهران.

1348 (1969)- گالری «نگار»، تهران.

1349 (1970)- هتل «هيلتون»، تهران.

1349 (1970)- دانشگاه «صنعتی شريف»، تهران.

1351 (1972)- انستيتو «گوته»، تهران.

1352 (1973)- گالری «اسپس 2000 » نيويورك.

1352 (1973)- انستيتو «گوته»، آبادان، شيراز، مشهد، اصفهان.

1352 (1973)- گالری «دروآن»، پاريس.

1352 (1973)- گالری «آرتيوم آرتيست»، ژنو.

1353 (1974)- گالری «21»، زوريخ.

1353 (1974)- «شركت ملی نفت ايران»، آبادان.

1353 (1974)- دانشگاه «فردوسی» مشهد.

1354 (1975)- گالری «دروّدي»، تهران.

1354 (1975)- گالری «دروآن»،توكيو.

1354 (1975)- گالری «لاگالريا»، مكزيكوسيتی.

1355 (1976)- گالری «اريتاژ»، تورنتو.

1355 (1976)- موزه ی «هنرهای زيبا»، مكزيكوسيتی.

1355 (1976)- دانشگاه «فردوسی» مشهد.

1355 (1976)- دانشگاه اصفهان.

1355 (1976)- «شركت ملی نفت ايران»، آبادان.

1355 (1976)- «تلويزيون ملی ايران»، شيراز.

1355 (1976)- گالری «الكساندر»، تهران.

1357 (1978)- «باشگاه نخست وزيری» تهران.

1357 (1978)- هتل «انتركنتيناتال»، ژنو.

1361 (1982)- گالری «موت»، ژنو.

1366 (1987)- گالری «بايول»، پاريس.

1367 (1988)- سالن «رولان گاروس»، «پاله دوشايو»، پاريس.

1367 (1988)- استوديو «كيو»، نيوجرسی.

1367 (1988)- گالری «آرت دكور»، واشنگتن دی. سی.

1368 (1989)- «فرست كرديت بانك»، لوس آنجلس.

1370 (1991)- مركز فرهنگی «M.O.R.C. A» پاريس.

1370 (1991)- «بنياد فرهنگی ايران»، دوسلدرف.

1371 (1992)- «مجموعه ی فرهنگی آزادی»، تهران.

1371 (1992)- گالری «سپهري»،تهران.

1373 (1994)- گالری «54» نيويورك.

1373 (1994)- «سازمان ملل»، نيويورك.

1374 (1995)- نگارخانه ی «برگ»، تهران.

1378 (1999) - گالری«حوريان» سانفرانسيسكو.

1378 (1999)- دانشگاه «ويرجنياتك» ويرجنيا، امريكا.

1378 (1999)- دانشگاه «U.C.L.A.» لس‌آنجلس.

1381 (2002)- «خانه ی هنرمندان»، تهران.

1381 (2002)- موزه ی «هنرهای معاصر»، اصفهان .

1382 (2003)- گالری «پگاه»، کرمان.

1387 (2008)- موزه ی «هنرهای معاصر»، تهران.

1387 (2008)- گالری «شیرین»، تهران.

1392 (2013)- «خانه ی هنرمندان»، تهران.

1392 (2013)- موزه ی «هنرهای معاصر» تهران، رونمایی از چاپ پانزدهم کتاب «در فاصله ی دو نقطه...!» همراه با نمایش آثار ایران درّودی متعلق به گنجینه موزه.

نمايشگاه گروهی:

بیش از 250 نمايشگاه گروهی دركشورهای ایران، فرانسه، بلژيك، سويس، آمريكا، مكزيك، ژاپن، استرالیا و همچنین نمایشگاه هایی با هنرمندان ایرانی در ایران، فرانسه، آمریکا، کانادا، موناکو، آلمان و امارات متحده ی عربی.

فعاليت در ساير زمينه ها:

از سال 1343(1964) عضو كنگره ی بين المللی هنرمندان و منتقدين «ريمنی»، «وروكيو»، و «سان مارينو»، ايتاليا.

از سال 1346(1967) تا1351(1972) تهيه كنندگی و كارگردانی بالغ بر 80 فيلم مستند برای تلويزيون ملی ايران تحت عنوان «شناسايی هنر».

1347(1968) كارگردان فيلم مستند « بیينال ونيز» به مدت 55 دقيقه.

از سال 1349(1970) تا1351(1972) استاد مدعو دانشگاه «صنعتی شريف»، برای تدريس «تاريخ و شناسايی هنر».

سخنرانی ها در باره ی "هنر ايران"

1377(1998)- «انجمن فرهنگی ايرانيان مقيم بلژيك»، بروكسل و کتابخانه «مرکز مطالعات ایران»، لندن.

1378(1999)- دانشگاه «ويرجينياتك» ویرجینیا، دانشگاه «یو. سی. ال. ای.» لوس آنجلس و دانشگاه «برکلی» سانفرانسیسکو، همچنین «انجمن متخصصین» سنخوزه، و «انجمن سخن» سانفرانسیسکو، «انجمن سخن» لوس آنجلس، «انجمن فرهنگی ایرانیان» سکرمنتو و «انجمن فرهنگی ایرانیان» نیوجرسی.

تحقيق درباره ی «هنر هخامنشيان» چاپ در مجله «سخن» و «نگين» 1346 و 1347.

سلسه مقالات و نقد درباره ی نقاشی درمطبوعات ايران.

سلسه سخنرانی های درباره ی «نقاشي» و «نقش زن در تاريخ و هنر باستان و معاصر ايران» و همچنين درباره ی كتاب«در فاصله ی دو نقطه...!» كه از زندگينامه هنرمند است.

انتشارات:

1352(1973)- ایران درّودی ( آثار نقاشی 1352-1338) چاپ اول، ناشر: مولف.

1355(1966)- ایران درّودی ( آثار نقاشی 1352-1338) چاپ دوم، ناشر: انتشارات «امیرکبیر».

1375(1996)- در فاصله ی دو نقطه ...! (زندگینامه ی نقاش به قلم خود او) ناشر: «نشرنی».

1383(2004)- چشم شنوا (آثار نقاشی) ناشر: مولف.

1387(2007)- قصه ی انسان و پایداریاش... ! (شناختنامه ی ایران دروّدی) مولف: مهدی مظفری ساوجی، ناشر: «سخن».

1396(2017)- در فاصله ی دو نقطه ...! چاپ بیستم، ناشر: «نشرنی».

1397(2018) - گفتگو با ایران درّودی - مصاحبه گر: مهدی مظفری ساوجی - ناشر: نشر ثالث

فیلم‌هایی که در مورد ایران درّودی ساخته شده است:
فیلم «مستند درباره نمایشگاه ایران درّودی در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران» - کارگردان حسن امامی
فیلم «چه شگفت است عشق، که هم درد است و هم مرهم» به کارگردانی بنکدار و علیمحمدی
فیلم «ایران درّودی،نقاش لحظه‌های اثیری» - کارگردان بهمن مقصودلو
فیلم «ایران درّودی» - کارگردان مستانه مهاجر
فیلم «زن، نور، نقاشی» - کارگردان محمود شکراللهی
فیلم رونمایی پانزدهمین چاپ کتاب «در فاصله‌ی دو نقطه...!»